TCK 36 Madde Metni Gönüllü Vazgeçme
TCK 36 gönüllü vazgeçmeyi düzenlemiştir. 5237 Sayılı Türk Ceza Kanununun 36. maddesi tek fıkradan oluşmakta olup aşağıdaki şekilde hüküm altına alınmıştır:
(1) Fail, suçun icra hareketlerinden gönüllü vazgeçer veya kendi çabalarıyla suçun tamamlanmasını veya neticenin gerçekleşmesini önlerse, teşebbüsten dolayı cezalandırılmaz; fakat tamam olan kısım esasen bir suç oluşturduğu takdirde, sadece o suça ait ceza ile cezalandırılır.
TCK 36 Gönüllü Vazgeçme Hakkında Kısa Bir Yorum
TCK 36 gönüllü vazgeçmeyi hüküm altına almıştır. Gönüllü vazgeçme 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunun “Ceza Sorumluluğunun Esasları” başlıklı ikinci kısmın üçüncü bölümünde “Suça Teşebbüs” başlığı altında kendine yer bulmuştur.
Gönüllü vazgeçme bir suç işlemek amacıyla icra hareketlerine başlayan kişinin dışarıdan suçu tamamlamayı engelleyen bir sebep olmamasına rağmen kişinin suçu işlemekten iradi olarak vazgeçmesidir. Fail bu durumda teşebbüsten cezalandırılmayacaktır. Fakat gönüllü vazgeçmeye kadar olan icra hareketleri bir suç oluşturuyor ise kişi sadece o ceza ile cezalandırılacaktır. Örneğin; kin gittiği kişiyi silahla öldürmek amacıyla pusu kuran kişi, öldürülmek istenen kişinin yanında çocuğu olduğunu görünce vicdan yapıp silahı ateşlememesi. Bu durumda kişiye ceza verilmeyecektir.
Gönüllü vazgeçmenin suça teşebbüsten en büyük farkı; kişinin suçu işleyebileceği ortam, durum, uygunluk vs. mevcut olmasına rağmen iradi olarak vazgeçmesidir. Suça teşebbüste ise suçun tamamlanmasına engel failin iradesinden başkaca nedenler vardır. Örneğin; hırsızlık yapmak amacıyla bir eve girmeye çalışan failin kilidi kırmasına rağmen kapıyı açamaması. Bu durumda hırsızlık suçu tamamlanmamış ve teşebbüs aşamasında kalmıştır. Faile hırsızlık suçuna teşebbüsten ceza verilir.
TCK 36 Yargıtay Kararı
Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 2020/1933 E., 2020/10840 K. 19.10.2020 tarihli kararın aşağıdaki gibi hüküm kurulmuştur:
5237 sayılı TCK’nın 36/1. maddesinde düzenlenen gönüllü vazgeçme hükmünün failin icra hareketlerini bitirme olanağı varken iradesi ile pişmanlık duyarak kendiliğinden eylemine son vermesi veya icra hareketlerini sürdürme ya da sonucu gerçekleştirme olanağı bulunduğu halde gönüllü olarak neticenin meydana gelmesini önlemesi halinde uygulanabilen bir yasa normu olduğu; somut olayda, dosyada yer alan 29.07.2015 tarihli CD izleme tutanağına göre, sanığın 26.07.2015 günü gece 02.15 sıralarında iş yeri önüne gelerek elindeki taş ile iş yeri camını kırdığı ancak içeri girmediği, 26.07.2015 tarihli kolluk tutanağına göre, sanığın iş yeri karşısında kaldırım üzerinde yerde yatar vaziyette bulunduğu, ayrıca iş yerinden çalınan herhangi bir eşyanın olmadığı dikkate alındığında sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK’nın 36. maddesinde öngörülen gönüllü vazgeçme hükümlerinin uygulanması gerekip gerekmediğinin karar yerinde tartışılmaması..
